Koncepcja architektoniczna na Środowiskowy Dom Samopomocy wraz z Placówką Wsparcia dziennego dla dzieci z niepełnosprawnością przy ul. Izabelli w Warszawie
1. Nagroda w konkursie
Projekt konkursowy obejmuje program:
-Placówka Wsparcia Dziennego dla dzieci z niepełnosprawnością
-Środowiskowy Dom Samopomocy z oddziałami A i B (dla pacjentów niepełnosprawnych umysłowo oraz dotkniętych chorobami psychicznymi)
-Mieszkania chronione dla pacjentów umożliwiające powrót do samodzielności
Lokalizacja: ul. Izabelli, Żoliborz, Warszawa
Stworzony przy współpracy z EMA Studio
Zespół projektowy: Mateusz Gierszon, Ewelina Siestrzewitowska, Marta Erbel, Edyta Wojciechowska-Urbanek, Dagmara Żurek
Wizualizacje: Antoni Surowiak, Izabela Samborska, Dagmara Żurek
Zamierzeniem prezentowanej koncepcji było stworzenie miejsca zachowującego i podkreślającego zastany charakter terenu, w którym wszystkie grupy użytkowników miały swoje wydzielone przestrzenie półprywatne oraz wspólny teren integracyjny. Za słusznością podkreślenia zacisznego i zielonego charakteru miejsca przemawia – poza względami ekologicznymi i społecznymi - fakt, że może to być dobrą odpowiedzią na potrzeby użytkowników ośrodka – dzieci i dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną, chorobami sprzężonymi i chorobami psychicznymi.
W kwestii architektonicznego i urbanistycznego wpisania budynku w kontekst otoczenia, zdecydowano się rozbić go na 4 odrębne bryły o spójnym charakterze architektonicznym, które skalą nawiązują do sąsiedztwa. Zabieg ten ma również uzasadnienie funkcjonalne - każdy budynek dedykowano innej części programu Środowiskowego Domu Samopomocy. Zaproponowano: strefę Placówki Wsparcia Dziennego z osobnym wejściem, oddziały A oraz B wyraźnie rozdzielono na dwie bryły, a znajdujący się pośrodku budynek wspólny mieści sale zajęciowe przeznaczone dla wszystkich pacjentów oraz dużą salę konferencyjną o charakterze wielofunkcyjnym.
Bryły połączono przeszklonymi łącznikami łącząc poszczególne strefy programu Środowiskowego Domu Samopomocy i rozmieszczono pomiędzy najpiękniejszymi i najbardziej wartościowymi fragmentami zieleni, w sposób zachowujący możliwie jak najwięcej wartościowych drzew.
Pomiędzy budynkami zaproponowano zespół przestrzeni o różnym stopniu prywatności. Każdy oddział Domu Pomocy otrzymał własny wydzielony ogródek przeznaczony do zabaw i zajęć rehabilitacyjnych na powietrzu, otoczony zielenią. Natomiast pośrodku założenia udało się stworzyć wspólny dziedziniec integrujący użytkowników zespołu, z elementami małej architektury i miejscem na grilla, zachowując jednocześnie przejście do parku.
Program ŚDS został uzupełniony o zespół Mieszkań Chronionych, do którego zaproponowano osobne wejście z poziomu terenu, aby zapewnić jego użytkownikom jak największą niezależność i prywatność.
